Postanowiliśmy sami wykonać to samo doświadczenie w konfiguracjach plastik oszkło i plastik o drewno.
Plastik o szkło:
- statyczne:
W tym przypadku szklana równia pochyła jest ustawiona pod kątem 26°, klocek jest nieruchomy.
- kinetyczne:
Klocek zaczął zjeżdżać gdy równia pochyła została ustawiona pod kątem 31°.
Plastik o drewno:
- przejście ze statycznego do kinetycznego:
W tym doświadczeniu zaczęliśmy od równi pochyłej ustawionej pod kątem 15°. Klocek zaczął zjeżdżać dopiero gdy równia pochyła ustawiona była pod kątem 22°.
Wnioski:
W każdym przypadku użyliśmy tego samego klocka wykonanego z plastiku. Aby uzyskać tarcie kinetyczne na szkle równia pochyła musiała zostać ustawiona pod kątem 31°. Na drewnie wystarczyły skromne 22°. naszym zdniem wynika to ze struktury materiałów jakimi są szkło i drewno, a co za tym idzie z ich chropowatości. Chropowatość plastikowego klocka była zbliżona do chropowatości szkła a jednocześnie znacznie różniła się od bardziej chropowatego drewna. A więc podsumowując: tarcie zależy od chropowatości wzajemnie oddziałuących na siebie ciał. Im większa różnica w chropowatości ciał tym mniejszego kąta potrzebujemy aby ono zaszło.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz